تاریخچه آلوئه ورا

نسخه برداری های اصلی از این سند در دانشگاه لایپزیک آلمان نگهداری می شود. این اسناد مصری اعلان می کنند که مقادیر درمانی آلوئه در چندین قرن پیش در همه جا شناخته شده بوده است.

در قرن اول میلادی، Dioscórides ، پزشک یونانی،که همراه ارتش نرون بود، در مجموعه گیاهان یونانی ،استفاده های آرایشی و دارویی آلوئه ورا و خصوصیات آن را به طور وسیعی تشریح کرده است. در بخش 23 کتابش، اشاره به آلوئه ورا  و تعیین ویژگیهای اصلی آن کرده است.

عربها،مصرف کنندگان پرمقدار آلوئه ورا، آن را به میادین جنگی می بردند و هنگامی که نهایتا آنها کشت و کار گسترده را رها کردند، جایی بود که آنها تلاش کردند به سمت شمال اروپا حرکت کنند، جایی که گیاه نمی توانست در زمستان سرد حفظ شود. مشکل نگهداری از گیاه آلوئه ورا سبب شد که خواص آن فراموش شود و این فراموشی منجر به جایگزینی دیگر داروها شد. در قرن 16میلادی،گیاه تحت نام آلوئه،در بخش وسیعی از ایتالیا عمومیت یافت و در باغات کشت می شد. در دوران اعراب ،ابتدا در مالاگا  و بزودی در اندلس( اسپانیا) ،علاقمندان تکثیر گیاهان دارویی از آلوئه ورا موجود استفاده کردند. در قرون وسطی،استفاده از آلوئه ورا، محدود به صمغ خشک آن با مقادیر زیادی آلوئین بود که شفا بخشی و خصوصیات باکتریایی آن را  اعطا می کرد. در جزایر قناری، آلوئه ورا گیاهی بود که به طور بومی می رویید، داروهای فریبنده آن به طور سنتی از دوران باستان استفاده می شد. مستعمره نشینان در سفرهایشان به دنیای جدید، کشتیهای خود را از آلوئه ورا جزایر قناری انباشتند تا بر علیه بیماریهای واگیر مبارزه کنند. منافع بهداشتی ناشی از این گیاه جالب، شناخته شده بود و برای هزاران سال مستند شده بود و در جزایر قناری از اولین روزهایی که سکنی گزینی در این جزایر به وجود آمد،استفاده می شده است. هنگامی که اسپانیایی ها، مجمع الجزایرarchipelago را فتح کردند، استفاده سنتی از بسیاری از گیاهان دارویی، از نسلی به نسل دیگر منتقل شد و توسط شفادهندگان محلی ،حفظ شد.

ظاهرا، کریستف کلمب در سفر دریایی خود، مقدار زیادی آلوئه ورا را با خود به امریکا برد تا در بین سرنشینان کشتی مورد استفاده قرار گیرد.این گیاه در قاره جدید، پیشرفت کرد و اکنون به طور وسیعی کشت می شود و مورد بهره برداری قرار می گیرد.

اسناد تاریخی مصری، رومی، یونانی، الجزایری، مراکشی، تونسی، عرب، هندی و چینی از استفاده از آلوئه برای درمان و آرایش و تزئین، خبر می دهند؛ آلوئه ورا مجددا در قرن بیستم، به واسطه سودمندیش عمومیت یافت هرچند که تا سال 1950 هنوز برای استفاده از ژل و آب میوه تثبیت نشده بود.